Σε μια εποχή που πολλοί από εμάς αποθαρρύνονται ή παραιτούνται από τον αγώνα επίλυσης των προσωπικών τους αδιεξόδων, γυναίκες όπως η Σόνια, χωρίς να το επιδιώκουν, αποτελούν πηγή έμπνευσης και ενεργοποίησης για όλους μας.
«Το όνομά μου είναι Mathira Jaffri αλλά προτιμώ να με αποκαλούν Σόνια. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Πακιστάν. Μέχρι τα 30 μου χρόνια έζησα με αντρικό σώμα, αλλά πάντοτε ήξερα πως ήμουν γυναίκα. Όταν έχασα τους γονείς μου, συνειδητοποίησα ότι η ζωή είναι πολύ μικρή και αποφάσισα να αποκτήσω μέσω χειρουργικών επεμβάσεων το σώμα με το οποίο θα μπορούσα να νιώθω επιτέλους ο εαυτός μου. Παρά τις δυσκολίες, σπούδασα στην Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών και εργάστηκα στην πακιστανική τηλεόραση. Έγινα αναγνωρίσιμο πρόσωπο, αλλά ποτέ ουσιαστικά αποδεκτό.
Η ζωή για ένα τρανς άτομο στο Πακιστάν είναι ανυπόφορη και επίπονη ψυχικά, σωματικά και κοινωνικά. Ο κόσμος δεν σε καταλαβαίνει και γίνεται πολύ σκληρός, χωρίς να έχεις ενεργήσει ποτέ εναντίον του. Δεν βρήκα πλήρη αποδοχή και στήριξη ούτε από τα μέλη της οικογένειάς μου, εκτός από ένα από τα αδέρφια μου. Αποφάσισα να φύγω από τη χώρα μου στα 42 μου χρόνια. Ήθελα να αφήσω πίσω μου όλες τις τοξικές σχέσεις και μια κουλτούρα που με γέμισε με εμπειρίες μίσους, απόρριψης και εκφοβισμού. Αναζητούσα έναν τόπο όπου θα νιώθω περισσότερο αποδεκτή και ασφαλής και έτσι αποφάσισα να φύγω για την Ευρώπη.
Μόλις έφτασα στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 2019, τίποτα δεν έμοιαζε με την αποδοχή και την ασφάλεια που αναζητούσα. Στην αρχή ήταν όλα δύσκολα και ξένα. Δεν είχα κανέναν φίλο ή γνωστό, δεν είχα χρήματα, δεν είχα σπίτι, δεν είχα τίποτα. Επιπλέον, νέες εμπειρίες βίας ήρθαν να προστεθούν στις ήδη υπάρχουσες. Εδώ γνώρισα τον πρώην σύζυγό μου ο οποίος μου έδωσε μια ψευδαίσθηση ευτυχίας τους πρώτους μήνες. Πολύ γρήγορα αποδείχθηκε κακοποιητικός και η εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους κλονίστηκε ακόμα πιο βαθιά.
Σιγά σιγά άρχισα να απευθύνομαι σε ΜΚΟ και να λαμβάνω από εκεί βοήθεια και συμβουλευτική. Οι επαγγελματίες στις οργανώσεις μου προσέφεραν μικρές καθημερινές ανακουφίσεις και έτσι άρχισα να έχω εμπιστοσύνη και σε αυτούς και στον εαυτό μου.
Στο Ανοικτό Κέντρο Διαμονής A Step Forward μπήκα στις αρχές της άνοιξης του 2021 και έμεινα εκεί μέχρι να βρω ασφαλή και μονιμότερη στέγη. Η ομάδα των επαγγελματιών εκεί, με στήριξε σε πολλά επίπεδα και με βοήθησε να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα. Μου φέρθηκαν με σεβασμό και ανθρώπινο ενδιαφέρον.
Όσοι με στήριξαν μου λένε πως ό,τι έχω καταφέρει, το έχω καταφέρει μόνη μου και αυτό με κάνει περήφανη για τον εαυτό μου. Είμαι όμως, ευγνώμων στο προσωπικό των ΜΚΟ στις οποίες απευθύνθηκα, μεταξύ των οποίων και οι Γιατροί του Κόσμου, γιατί μου έδωσαν τη στήριξη που χρειαζόμουν για να σταθώ στα πόδια μου σε μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ζωής μου.
Σήμερα προσπαθώ να βοηθώ τους άλλους όσο μπορώ γιατί και εγώ βοηθήθηκα. Είμαι πιστή και παίρνω δύναμη και αξίες ζωής από τη θρησκεία.
Θα ήθελα να πω στους ανθρώπους που ζουν παρόμοιες δυσκολίες με αυτές που πέρασα εγώ, να μην απογοητεύονται. Τα πράγματα είναι δύσκολα και οι πηγές βοήθειας λίγες. Ωστόσο, εμπιστευτείτε τους επαγγελματίες των οργανώσεων, ακούστε τι έχουν να σας πουν και αξιοποιείστε τη δύναμη των συμβουλών τους. Κινητοποιηθείτε και εσείς για τον εαυτό σας και μην περιμένετε να αναλάβει την ευθύνη της ζωής σας άλλος πέρα από εσάς. Πιστέψτε στον εαυτό σας! Εμένα αυτά με βοήθησαν και κάτι ακόμα που μου θύμιζε συχνά η ψυχολόγος του A Step Forward και προσπαθώ σήμερα να το ακολουθώ: δίνετε χρόνο και έχετε υπομονή γιατί είναι απαραίτητο τόσο στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους όσο και στον αγώνα μας να αλλάξουμε τις συνθήκες της ζωής μας προς το καλύτερο.»
Η Σόνια κατά τη διάρκεια της διαμονής της στο Ανοιχτό Κέντρο Διαμονής A Step Forward πλαισιώθηκε άμεσα από τους επαγγελματίες της δομής. Ήταν ενεργό μέλος των ομάδων γυναικών και συμμετείχε στις εξωτερικές δράσεις ένταξης και ψυχαγωγίας που διοργανώθηκαν. Σήμερα, παρ’ ότι έχει αποχωρήσει από τη δομή, περνάει τακτικά να πει μια καλημέρα και για να μοιραστεί τις σημαντικές εξελίξεις της ζωής της. Έχει καταφέρει να λάβει το προσφυγικό καθεστώς και να πάρει στα χέρια της την πολυπόθητη άδεια διαμονής. Παρά τις πολλές αντιξοότητες της ζωής της, η Σόνια δεν έπαψε να βλέπει το καλό στους άλλους, να πιστεύει στον εαυτό της, να αναζητά δυναμικά τρόπους αντιμετώπισης των ζητημάτων της, είτε μόνη είτε με τη βοήθεια των επαγγελματιών που εργάζονται σε οργανώσεις όπως οι Γιατροί του Κόσμου. Δεν σταματά να ονειρεύεται και να κάνει σχέδια που θα κάνουν τη ζωή της ακόμα πιο ικανοποιητική και γεμάτη νόημα. Την ίδια στιγμή τολμά να “σπάσει” την ανωνυμία της εξιστορώντας τη δική της ιστορία επώνυμα και δείχνοντας το πρόσωπό της, προκειμένου να εμπνεύσει και να δώσει κουράγιο σε όσους/-ες περνούν παρόμοια προβλήματα και νιώθουν ότι οι δυσκολίες της ζωής, τους έχουν πια γονατίσει.